แผ่นดินธรรม แผ่นดินทอง ตอนที่ 5

ยุทธศาสตร์ปราบความจนถล่มความงก

ถ้ามีทั้ง "แผ่นดินธรรม" และ "แผ่นดินทอง" แล้ว ทำไมคนไทยจึงยังจนทรัพย์สินและเงินทอง อีกทั้งติดเหล้า ยา กันงอมแงม และมีกิเลสหนากว่าประเทศเพื่อนบ้าน ที่ชาวบ้านจนทรัพย์สินกว่าเรา เช่นประเทศลาว ประเทศพม่า ทำไมเขาจึงมีจิตใจที่อ่อนโยนกว่า และความเป็นอยู่ที่พอเพียงกว่า

ก็เพราะระบบโครงสร้างทางการเมืองที่ไม่ได้เปลี่ยนแปลงของไทย แต่เปลี่ยนเฉพาะบุคคลและระบบโครงสร้างทางเศรษฐกิจ ที่คนผลิต "ผลิตผล" ไม่ใช่ผู้ได้รับผลกำไรของ "ผลิตผล" ที่เขาผลิต พวกเขาได้รับแค่ค่าแรงงานกลับไปเท่านั้น เงินกำไรจึงไม่กลับมาหมุนเวียนอยู่ในสังคม อยู่ในประเทศ

ผลกำไรจากผลผลิตส่วนใหญ่ ตกอยู่ในมือของคนกลุ่มน้อย ซึ่งควบคุมธุรกิจใหญ่ทางด้านการเกษตร การจับจ่ายใช้สอยของคนกลุ่มน้อยนี้มีจำกัด และบ่อยครั้งที่เงินคงคลังของคนกลุ่มน้อย ถูกนำไปลงทุนยังต่างประเทศ โดยหวังว่าจะสร้างประโยชน์ได้มากขึ้น

---

เราลองสมมุติว่ากลุ่มธุรกิจใหญ่ทางด้านการเกษตร มีเงินกำไรเหลือคงคลังในหนึ่งปีเป็นเงินประมาณ ๒,๐๐๐ ล้านบาท (สองพันล้านบาท) แล้วกลุ่มธุรกิจนี้ นำกำไรนี้มาใช้บ้างในระบบเศรษฐกิจไทย แต่ที่เหลือใช้เพราะกำลังบริโภคของคนไม่กี่คน มีไม่มาก กลับนำเงินเหลือไปลงทุนในประเทศจีน

และสมมุติต่อว่า มีกำไรต่อมาประมาณ ๕๐๐ ล้านบาท(ห้าร้อยล้านบาท)จากเงินลงทุน ๑,๕๐๐ ล้านบาท(หนึ่งพันห้าร้อยล้านบาท) ทำให้มีเงินคงคลังในบัญชีที่ต่างประเทศถึง ๒,๐๐๐ ล้านบาท(สองพันล้านบาท) ก็ไม่มีสาเหตุที่จะทำให้กลุ่มธุรกิจนี้ใช้จ่ายเงินครึ่งหนึ่งคือ ๑,๐๐๐ ล้านบาท (หนึ่งพันล้านบาท)กลับเข้าในระบบเศรษฐกิจไทยเลย

ในทางกลับกัน หากผลกำไร ๒,๐๐๐ ล้านบาท(สองพันล้านบาท) กระจายเป็นผลกำไรของกลุ่มเกษตรกรกว่า ๑๐๐,๐๐๐ ครอบครัว(หนึ่งแสนครอบครัว) ครอบครัวหนึ่งก็จะมีเงินเพิ่มขึ้น ๒๐,๐๐๐ บาท (สองหมื่นบาท) เงินจำนวนนี้คงถูกนำมาจับจ่ายประมาณครึ่งหนึ่งเป็นอย่างน้อย หรือ ๑,๐๐๐ ล้านบาท (หนึ่งพันล้านบาท)

ตัวอย่างง่าย ๆ เช่นนี้ แสดงให้เห็นว่าถ้าผลประโยชน์ที่เกิดขึ้นในระบบเศรษฐกิจไทยไม่ถูกดูดออกไปจับจ่ายนอกระบบ และถูกอัดฉีดกลับเข้าสู่ระบบเศรษฐกิจไทยอีกรอบหนึ่ง ทำอย่างนี้ปีแล้วปีเล่าชาวไทยจะไม่มีทางจนแบบนี้เลย

ตัวเลขที่ไม่ยืนยันเป็นลายลักษณ์อักษรจากแหล่งข้อมูลของผมว่า ประเทศไทยเรามีบัญชีประเภทฝากออมทรัพย์ ฝากประจำอยู่ ๔๖ ล้านบัญชี และมีเพียง ๗๐๐,๐๐๐ บัญชีเท่านั้นเองที่มีเงินฝากเกินหนึ่งล้านบาท เกินหนึ่งเปอร์เซ็นต์ต์ครึ่งของบัญชีทั้งหมดไปนิดเดียวครับ

ส่วนเรื่องระบบการเมืองที่ไม่เปลี่ยนแปลง เพราะผู้ฝักใฝ่ในการเมืองยังคงต้องใช้ทรัพย์สินเงินทองมากมายในการลงเล่นการเมืองให้สำเร็จ ภาระกิจต่อสังคมจึงมีความสำคัญเป็นรอง เราไม่ควรโทษใคร ต้องโทษตัวกิเลสที่เกาะกินหัวใจพวกเราส่วนใหญ่อย่างแน่นหนา

คนในประเทศเราส่วนใหญ่ จะนับความเป็นพวกเป็นเรื่องสำคัญกว่าความถูกต้อง และความเป็นพวกมักจะต้องใช้ความใจกว้างเป็นตัวเชื่อมยึดความสัมพันธ์ของหมู่คณะ คนใจกว้างต้องใช้เงินมาก แค่ไว้เลี้ยงอาหาร ช่วยงานบุญ ร่วมงานศพ ครบรอบวันเกิด เพลิดเพลินงานวิวาห์ ใครอยากให้เขารัก ต้องรักเขาก่อนทั้งสิ้น เบ็ดเสร็จเดือนหนึ่งๆ เป็นผู้แทนในเขตเลือกตั้ง ต้องควักกระเป๋าแบบไม่ต้องคิดอะไรทั้งสิ้นนับแสนบาท

ถ้าจะเป็นผู้แทน เป็นผู้บริหารงานราชการ เป็นผู้ร่างกฎหมาย และต้องคอยทำธุรกิจเพื่อไว้สนับสนุนความเป็นคนใจกว้างเป็นแม่น้ำ ผู้แทนเหล่านี้ ท่านทำงานอุดมการณ์ในใจท่านไม่สำเร็จหรอกครับ

เป็นผู้แทนควรหันมาดูแลกำกับการบริหารงาน แต่อย่าบริหารเอง ทำหน้าที่ออกกฎหมาย ตรวจกฎหมาย ควบคุมการใช้กฎหมาย ก็หนักพออยู่แล้ว ผมเชื่อว่าความคิดเช่นนี้ยังเป็น "วุ้น" ของอุดมการณ์อยู่ ประเทศมหาอำนาจเช่น สหรัฐอเมริกา และญี่ปุ่นก็ได้เดินผ่านขั้นตอนของการเมืองน้ำเน่ามาก่อนแล้วทั้งสิ้น เมื่อวันเวลาและสภาพความเป็นอยู่ของประชาชนดีขึ้นไม่ต้องดิ้นรนมาก มีเวลาไตร่ตรองเยอะ ๆ ประชาชนก็จะเป็นผู้เปลี่ยนแปลงแนววิถีการบริหารประเทศเอง สังคมมนุษย์จักดำเนินไปตามขั้นตอนนี้ตลอดเวลาดั่งนี้แล